die sinds den beginne het einde al meldt,
In het Nederlandse taalgebied is een tijdje geleden een boek verschenen, Wake Up! geheten. Het boek gaat over Gods reddingsplan maar ook over Zijn tijdsplan.
In het boek wordt de kerk van vandaag wordt opgeroepen om wakker te worden. De Bijbelse feesten blijken in gecodeerde vorm goddelijke patronen te bevatten, die een scherp beeld van de toekomst op Gods vastgestelde kalender geven. Diezelfde patronen worden zichtbaar in het joodse huwelijksritueel, maar ook in de oogstcyclus in het oude Israël. God heeft concrete tijdslijnen in de Bijbel neergelegd die zelfs wijzen naar onze tijd.
We overdenken een aantal voorbeelden uit het boek. Maar beginnen met een ontroerend citaat uit Jesaja 56, 1 – 2
Ik was te bevragen en ze vroegen niet, ik was te vinden en ze hebben niet gezocht; ik heb tot een volk gezegd: hier ben ik, hier ben ik!, en het riep mijn naam niet aan. Heel de dag heb ik mijn handen uitgebreid naar een weerspannige gemeente maar ze gaan de weg die niet goed is, hun eigen plannen achterna.
God zelf die zijn armen uitspreidt in het verlangen dat zijn volk zich tot Hem zal keren. God die zij liefde zonder enige reserve aanbiedt. God die zich kwetsbaar opstelt. Want de mens is vrij zijn aanbod aan te nemen of af te wijzen!
Genesis 22, 1 – 13 Dan zegt Abraham: God ziet het voor zich, het lam voor een opgang, mijn zoon!-
In dit gedeelte krijgt Abraham de opdracht van God om zijn zoon Isaäk te offeren. God test Abraham op zijn gehoorzaamheid. Maar belangrijker nog is wel dat dit stukje vooruitwijst naar het ware offer: dat van de Heer Jezus op Golgotha. In Genesis zorgt God voor een ram dat met zijn horens is vastgeraakt in de struiken. Die ram wordt geofferd in Isaäks plaats.
Maar op Golgotha was er geen plaatsvervanger. God offerde daar Zijn eigen Zoon voor onze zonden.
En de plaats waar Abraham zijn offer moest brengen – de berg Moria – is de plek waar later de dorsvloer van Arauna was. De plek waar de Heer werd gekruisigd.
Exodus 12, 1 – 6 dan zullen ze het slachten, …., ‘tussen de avonden’
Hier worden nadere instructies gegeven voor het offeren van het paaslam. Het lam was een jaar oud, en dus een zo goed als volwassen schaap. En dat lam moest zonder gebrek zijn. Om dat te verzekeren werd het eenjarige lam van de tiende tot de veertiende dag apart gezet, Een eventueel gebrek zou dan wel blijken. Het moest tussen twee avonden worden geslacht.
De parallellen met de Heer Jezus zijn treffend. Tussen Zijn intocht in Jeruzalem en de kruisiging verliepen vier dagen. En Pilatus moest publiek getuigen (Joh. 19, 4) zie, ik voer hem voor u naar buiten opdat ge erkent dat ik geen enkele schuld bij hem vind!
‘Tussen twee avonden’ ziet op het tijdstip dat ligt tussen het midden van de dag en het begin van de schemering. Zo rond een uur of drie dus. En op dat tijdstip werd de Heer Jezus gekruisigd.
De Israëlieten aten het paasbrood zonder gist: het brood kon dan niet bederven. En zo getuigt de Romeinse hoofdman die bij het kruis stond op het moment dat Jezus sterft (Lucas 23, 47): waarlijk, deze mens is een rechtvaardige geweest!
Lukas 19, 45 Als hij binnenkomt in het heiligdom begint hij met de verkopers uit te drijven,
Al de Heer Jezus kort voor zijn kruisiging Jeruzalem binnengaat, jaagt hij de handelaars uit de tempel. De tempel moest namelijk rein zijn, voorafgaand aan het offer van de Heer op het kruis.
1 Cor 15, 20 Christus is opgewekt uit de doden,- als eersteling van wie ontslapen zijn.
Hier zien we een prachtige parallel met de eerstelingsgarve van de gersteoogst. Dit offer werd gebracht op de zondag, volgend op de avond van de opstanding van Jezus uit de dood. Maria die hem als eerste zag, mocht hem niet aanraken. Jezus wachtte op zijn hemelvaart. En mocht niet verontreinigd worden door iemand van vlees en bloed. Hij moest als een beweegoffer worden beogen, zodat Hij in de hemel de plaats kon innemen als onze hogepriester.
Al deze voorbeelden laten zien dat de bijbel zijn eigen samenhang sterk bevestigt. Laten we daar meer op letten en studie van maken.