aan wie God bekend heeft willen maken
wat de glorieuze rijkdom is van dit geheimenis onder de heidenen,
Het slot van de brief aan de Kolossenzen is bij eerste lezing nou niet meteen heel spannend. Paulus heeft formidabele zaken onder de aandacht gebracht.
Hoe houd je de waarheid vast in een kakofonie van religies? Hoe geef je het evangelie een plek in de cultuur van vandaag? God heeft door Christus de schepping weer zijn bestemming teruggegeven.
En daarbij gaat het om Christus alleen. En Paulus onthult het geheim: Christus in u! Christus is onze hoop op Goddelijke luister.
We moeten daarom ook Christus en Hem alleen volgen. Niet ons verstand boven het geloof plaatsen. En niet onze tradities op de eerste plaats laten komen.
Religie verdeelt en veroordeelt. Geloof verbroedert en sluit niet uit. Wij moeten dan ook niet ons opstellen als scheidsrechters in de gemeente, maar als ambassadeurs van Christus voor de buitenwereld.
En om dat goed te kunnen moeten we Gods kenmerken gaan vertonen. We moeten christelijke bedrijfskleding gaan dragen. Elkaar vergeven en verdragen. Paulus zegt zelfs dar de vrede moet heersen.
Paulus besteedt aandacht aan de relaties in het gezin – tussen man en vrouw, tussen ouders en kinderen – en in de maatschappij. Hij legt uit dat man en vrouw samen Gods beeld vormen.
En dan komt het slot van de brief. Een hedendaagse redacteur had er absoluut heel wat overbodige tekst uitgeschrapt. En toch. Paulus schrijft aan mensen die hij niet kent. Maar waar hij wel heel veel aandacht voor had. Hoe zou dat zijn overgekomen op de christenen in Kolosse?
In de tweede helft van mei 1972 bezocht de Amerikaanse president Richard Nixon Moskou. Op zondag 28 mei zette hij een hoogst ongebruikelijke stap. Hij gaf zijn gastheren te kennen een Baptisten kerkdienst te willen bezoeken. In het atheïstische Rusland een ongehoord iets. Maar kennelijk kon het de hoge gast niet worden geweigerd: samen met zijn vrouw Pat bezocht Richard Nixon de kerkdienst.
Hoe zullen de kerkgangers hebben opgekeken! De machtigste man op aarde kwam binnen in hun bescheiden kerkzaaltje. Niet om er een persconferentie te geven. Maar om aan de dienst deel te nemen. Ze zullen het bezoek als een ongelooflijk hart onder de riem hebben ondergaan.
En dan krijg je in Kolosse een brief van Paulus. Die ze nooit gezien hadden. Paulus geeft om hen. Legt ze uit hoe ze om moeten gaan met onderlinge verschillen. En hij neemt uitvoerig de tijd om hen te groeten. De christenen in Kolosse zullen dat als een geweldige steun hebben ervaren.
Paulus kende – via Onesimus en Epafras – de moeilijke omstandigheden van de christenen in Kolosse. En hij laat ze merken dat ze er niet alleen voor staan. Natuurlijk, de tijden zijn verwarrend. Maar er zijn er meer die de waarheid vasthouden! Hij is blij met hen (2: 5) : ik kijk met vreugde naar uw goede orde en de stevigheid van uw geloof in Christus.
Paulus schrijft zijn brief vanuit de gevangenis. Maar hij bidt niet om vrijheid! Hij bidt om waakzaamheid en dankbaarheid voor de Kolossenzen. En hij vraagt voorbede voor hemzelf, opdat hij het evangelie mag blijven verkondigen.
Een welgemeend advies heft hij ook (4:5): Wandelt in wijsheid ten opzichte van wie buiten staan: Dat grijpt terug op hoofdstuk 3: 5 – 17. Hoe moet je je als christen gedragen. Opmerkelijk: Paulus zegt wel hoe ze zich moeten gedragen, maar niet wat ze moeten zeggen.
Wij zijn niet allen een evangelist als Paulus. Maar we kunnen en moeten ook vandaag de dag wel zijn bediening steunen: het bekend maken van de glorieuze rijkdom van Gods evangelie. En dat is Christus.
en dat is Christus onder u, de hoop op de glorie.