Durch dein Gefängnis, Gottes Sohn,
Vanuit welk perspectief lees je een Bijbelse geschiedenis? Als we in Lukas 23: 13 – 25 lezen over de vrijlating van Barabbas, doen we dat automatisch vanuit het perspectief van de Onschuldige. En terecht, want Hij is de hoofdpersoon om wie alles draait. En toch, laten we voor één keer het perspectief eens anders kiezen. En vanuit Barabbas bekijken wat er zich afspeelt.
Barabbas was een opstandeling. Verzette zich tegen het gezag. En zijn ook wij dat op onze manier niet? Opstandelingen tegen God? Mensen die hun eigen wil de voorrang geven boven die van anderen?
Barabbas was een moordenaar. En wij? In de Bergrede (Mt. 5: 22) worden de normen heel hoog gelegd: maar ik zeg u dat al wie toornt tegen zijn broeder zal worden uitgeleverd aan het oordeel, en al wie tot zijn broeders zegt raka – leeghoofd, zal worden uitgeleverd aan het sanhedrin; en al wie zegt: gek!- zal worden uitgeleverd aan de hel van vuur;
Barabbas was ter dood veroordeeld. Gold ook voor ons. Dood in misdaden en zonden. Opgesloten in een dodencel. Doodsbang voor het moment dat we worden opgehaald voor de terechtstelling.
De Verenigde Staten van Amerika kent in 33 staten nog de doodstraf. Meer dan drieduizend misdadigers zijn ter dood veroordeeld en wachten in hun cel op de voltrekking van hun vonnis.
Een journalist wilde wel eens aan den lijve ervaren wat het was om in een dodencel te zitten om daar vervolgens een boek over te schrijven. Hij sloot een deal met een gevangenisdirecteur. Die zou in de administratie hem als ter dood veroordeelde opnemen, om hem aan heel het regime van de ter dood veroordeelden te onderwerpen. Alleen zij tweeën wisten daarvan.
De journalist at drie keer per dag een karig maal en werd twee keer een half uur gelucht. Hij sprak dan met zijn medeveroordeelden. En maakte aantekeningen voor zijn boek.
Na een week of wat kreeg de journalist plotseling een formidabel luxe maaltijd voorgeschoteld. Op de vraag waaraan hij dat te danken had, antwoordde de bewaker: ‘dat is je galgenmaal. Je staat op de lijst voor executie voor morgenochtend tien uur.’
De journalist nam aan dat dit bij het spelletje hoorde. Toch smaakte het eten hem niet en sliep hij slecht die nacht.
De andere ochtend zag hij de bewakers rondlopen met een zwarte band om de arm. Desgevraagd werd hem verteld dat die nacht de directeur plotseling was overleden. Blinde paniek! Wie zou zijn verhaal geloven? Toen hij voor de executie werd opgehaald verzette hij zich hevig. En riep dat er hier sprake was van een afschuwelijk misverstand. Dat hij journalist was. Onschuldig. En dat alleen de overleden directeur daarvan wist. ‘Ach meneer,’ zei de bewaker, ‘als u eens wist welke smoezen wij al niet gehoord hebben.’
De journalist werd op de elektrische stoel gezet. Vastgesjord. En na de wettelijk plichtplegingen reikten de bewakers naar de hendel die de stroom inschakelde.
Toen ging de deur open en kwam de directeur binnen.
‘Zo,’ zei hij. ‘Nu kan jij je boek gaan schrijven.’
Dan wordt Barabbas opgehaald. Zijn laatste uur is aangebroken. Het vonnis zal worden voltrokken aan een opstandeling en moordenaar. Dat hij drie tellen later wordt vrijgelaten kan hij niet bevatten. Er zou een ander worden gedood in zijn plaats zeiden ze.
Genade is gratis, ten minste voor de ontvanger ervan. Genade kost Hem die genade verleent heel veel. Het kostte Jezus het leven. Want er moet wel betaald worden! God kan de eis die de Wet stelt niet veronachtzamen. Maar Hij kan aan die eis wel zelf voldoen. Rom. 3: 21: Maar nu is buiten een wet om rechtvaardiging door God geopenbaard,
Muss uns die Freiheit kommen;
J.S. Bach, Johannes Passion, koraal no 22: http://www.youtube.com/watch?v=8vgCv7aj9gM
U kunt de tekst en de muziek meelezen. Eventuele reclame uitzitten/overslaan.