0 false 21 18 pt 18 pt 0 0 false false false /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:””; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-ascii-font-family:Cambria; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:”Times New Roman”; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Cambria; mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
Wat staat ons in het nieuwe jaar
aan lief en leed te wachten?
We weten ’t niet.
We mogen Hem Die spoedig komt, verwachten.
Wachten. Wie vindt dat nou leuk. Als je van rij wisselt in de supermarkt en dat blijkt net misgegokt te zijn. Al gaat het maar om een paar tientallen seconden: wachten wekt ergernis.
In de bijbel komen ook mensen voor die moesten wachten. Soms heel lang moesten wachten. Een viertal waarnemingen. Plus ons eigen (ver)wachten tot slot.
Gen: 21: 5. Abraham is een ‘zoon van honderd jaar’,- als aan hem gebaard wordt zijn zoon Isaäk,- (men lacht,)
Abraham was oorspronkelijk een afgodendienaar uit Ur der Chaldeeën, het tegenwoordige Irak. Hij was lid van een belangrijke nomadenfamilie. Op een dag spreekt God tot hem. God waar Abraham nog nooit mee van doen gehad had en die hij niet kende. God droeg Abraham op om zijn land, zijn familiekring en het huis van zijn vader te verlaten en te trekken naar een land dat God hem nog zou laten zien. Vond Abraham dat niet een rare gewaarwording? De bijbel vermeldt slechts dat hij deed wat God hem opdroeg. Opmerkelijk.
Als Abraham op weg gaat, gaat Lot – een neef – met hem mee. Nou had God dat niet gevraagd; Lot verdwijnt dan ook stap voor stap uit het leven van Abraham. Want God roept enkelingen, individuen. God roept niet hele stammen of families. God riep Abraham in persoon.
Heet wat keer doet God Abraham beloftes. Dat hij veel nakomelingen zal hebben. Tot een groot volk zal worden. Maar kinderen krijgt Abraham intussen maar niet. En Abraham heeft het moeilijk met die beloften. Hij ziet nog niet een begin van de verwerkelijking ervan. Zijn vrouw Saraï is onvruchtbaar.
Als hij 86 jaar is neemt hij zijn slavin Hagar tot vrouw, en zij wordt zwanger en baart Ismaël. Maar Ismaël is niet de door God beloofde zoon! Na de geboorte van Ismaël zwijgt God 13 jaar (Gen; 16: 16 – 17: 1).
God verwijt Abraham zijn daad van ongehoorzaamheid nergens! En we lezen zijn naam wel in de opsomming van grote geloofshelden in Hebreeën 11. Abraham is ‘de vriend van God.’ De nauwe relatie geeft Abraham de kracht om af te wachten tot Isaäk wordt geboren. Vriend van God: zien wij onszelf ook zo?
Gen. 40: 23 – 41: 1. Maar nooit meer heeft de vorst van de schenkers gedacht aan Jozef,- hij vergeet hem. En het geschiedt aan het eind van een dubbeljaar vol dagen….
Jozef wordt ‘gewoon’ twee jaar vergeten. Zit in het gevang. Volstrekt onschuldig. En de man die zijn vrijheid aan hem te danken heeft vergeet hem. Hoe komt Jozef zo een lange tijd door? De bijbel vermeldt ‘dat God met hem was.’ Die wetenschap, die zekerheid gaf Jozef de kracht om af te wachten. Hem was duidelijk dat – al begreep hij het niet – het God niet uit de hand liep.
Hand. 7: 25; 29-30. Hij heeft gemeend dat zijn broeders zouden begrijpen dat God door zijn hand redding aan hen gaf,- maar zij begrijpen het niet.
Mozes is er stellig van overtuigd dat hij het volk Israel zal gaan leiden. Maar hij moet vluchten en veertig jaar in de woestijn schapen hoeden. Een wachttijd van veertig jaar. Dan roept God hem, als hij tachtig jaar is. Vijf keer weigert Mozes. Hij heeft er geen trek meer in. Hij ziet de opdracht niet zitten. God echter accepteert Mozes’ nee niet; Hij geeft hem Aaron als ondersteuning.
Lukas 1. een zeker priester, genaamd Zacharias, ….., heeft een vrouw …. haar naam is Elisabeth. Beiden zijn ze rechtvaardigen tegenover God, maar een kind hebben ze niet gekregen, omdat Elisabeth onvruchtbaar is;
Hoeveel jaren zullen Elisabeth en Zacharias hebben gewacht op hun kindje? Ze zullen erom gebeden hebben tot bidden geen zin meer had: de ouderdom maakte een kindje onmogelijk. En dan blijkt dat God geen gebed vergeet. En leven kan geven in de dood.
En wij? Wat verwachten wij? De Heer heeft beloofd spoedig te zullen terugkomen. Die belofte staat al 2000 jaar. Hoezo spoedig? Is dat voor ons een moeilijk verwachten? Leeft die verwachting nog voor ons? Of is het de drukte van alledag die onze verwachting naar de achtergrond drukt?
Al is het donker om je heen
en dreigen er gevaren,
Een is er Die ons altijd trouw
in liefde zal bewaren.