Vrees niet, want ik ben met je, kijk niet angstig rond, want ik ben je God;
Een collega pleegt zelfmoord. Als kantoorafdeling weet je niet wat je overkomt. Heel de gang is er kapot van. En jij zat altijd naast die collega. De eerste week komt het niet van werken. Je praat er met elkaar over. En hebt het erover dat je er eigenlijk niets van snapt.
Er was ook een afscheidsbrief. Met twee treffende zinnetjes: Ik kan geen rust vinden en ik zie geen zin meer in mijn leven
Je leest in je bijbel. In Job, hoofdstuk 3. Job verwenst daarin zijn geboorte. Verwenst de zwangerschap van zijn moeder. Had liever doodgeboren willen worden. Liever was hij dood en begraven geweest (Job 3: 13, 14): Ja, dan had ik nu ergens gelegen, in alle kalmte,- ik zou geslapen hebben, ik had dan rust gehad, samen met de koningen en raadsheren der aarde,-
En van God snapt hij al helemaal niks ( Job 3: 21 – 23):
Waarom geeft hij aan een ellendige licht,- leven aan een bittere van ziel?,
Jobs klacht loopt uit op een schreeuw bijna (: 25): Ik heb geen vrede, ik ben niet kalm geworden,
ik heb geen rust gevonden: beroering is op komst!
Je leest in je bijbel. In de psalmen, nummer 116. Ook een man die in de problemen zit. Maar hij gaat er toch anders mee om. Mij omvatten banden des doods, de benauwingen der hél wisten mij te vínden, ik ondervond benáuwing én verdríet. Maar dat verdriet en die benauwing kregen hem er niet onder. Hij roept tot God. Weerlozen wil de ÉNE bewáren, ik kon níets meer: hij brácht mij bevríjding!
En hij ervaart dat God zijn ellende ziet en daarvan bevrijdt:
Ja, gij hebt mijn ziel ontzet uit de dood, de tranen gewíst van mijn ógen, voor stóten mijn vóeten behóed. Ik mag wandelen voor het áanschijn van de ÉNE, in de landóuwen ván wie léven!
Hoe kijkt God nu naar zijn kinderen als ze het helemaal niet meer snappen en volkomen de kluts kwijt zijn? Verbluffend: als wij tot God roepen in onze uiterste nood luistert Hij zonder verwijt. Job krijgt in Jacobus 5 : 11 als getuigenis mee de volharding van Job hebt ge gehoord en het einde van de Heer weet ge, omdat ‘de Heer rijk aan erbarmen is en mededogend’. God voert Job op als voorbeeld van mensen die volhard hebben. Van mensen die geduld opbrachten en kwaad verdroegen.
Een soortgelijke opstelling van God lees je in Jesaja 49. God geeft Israel grote beloftes in de verzen 1-13. Maar wat is de reactie in vers 14? Sion zegt: de Ene heeft mij verlaten,- mijn Heer is mij vergeten! Misschien geloofde Israel de beloften ook nog wel. In theorie. Maar in de praktijk van alle dag konden zee r niets mee. Ze voelden er niets bij. De zekerheid dat God echt van hen hield ontglipte hen. En dat zeggen ze bijna bot tegen hem.
Dat kan ook ons makkelijk overkomen. Ook wij voelen ons in moeilijke tijden nogal eens verlaten en in de steek gelaten door God.
En God? Raakt Hij geïrriteerd? Negeert Hij ons? Vindt Hij het welletjes? Niets van dat al. God neemt de opmerking serieus. Hij laat zijn betoog onderbreken. En Hij komt met een vergelijking. De vergelijking met wat een moeder voelt voor haar kind. Haar liefde is onvoorwaardelijk. Terwijl het kind toch alles neemt en de moeder alles geeft. Gods liefde voor ons is onverwoestbaar. En hangt in niets af van onze reactie. Hij geeft en gaf alles.
Hij heeft ons gegrift in Zijn handpalmen. In de Oudheid kwam het voor dat de naam van de meester getatoeëerd werd op de arm van de dienaar. Maar nooit werd de naam van de dienaar getatoeëerd op de arm van de meester! Het lijkt dus een prachtig beeld van Gods offergave aan ons. Maar dat is het niet. Er staat niet ‘getatoeëerd’. Er staat ‘gegrift’. Het Hebreeuwse woord hiervoor betekent: met een hamer ergens een spijker in slaan. Wat heeft dit nog met liefde te maken? Waarom zou je een spijker slaan door de hand van iemand van wie je houdt?
Eeuwen na de profetie leeft er een man genaamd Tomas. Hij was ook een man van vragen. Hij kon niet geloven dat Jezus was opgestaan uit de dood. En wat gebeurt er? Jezus verschijnt aan hem en laat hem zijn handen zien. Er waren spijkers doorheen geslagen. Tomas kon nu Jezus’ liefde voor hem zien. Dit zijn geen woorden meer. Dit zijn daden.
Ben je bang dat God je zal verlaten? Kijk dan naar wat Jezus deed. Aan het kruis werd Hij verlaten, zodat God altijd bij ons kan zijn. Gods daden hebben zijn liefde voor ons bewezen.
sterken zal ik je, ja helpen zal ik je, ja je vasthouden met mijn rechterhand