Laat die gezindheid in u zijn
Er zijn personen – bijvoorbeeld politici – die beter functioneren naarmate de chaos rondom hen groter is. Er zijn ook mensen die om die reden eerst zelf de chaos creëren die ze dan vervolgens ook zelf weer oplossen met het doel er de credits voor te incasseren. En zelfs zijn er mensen die chaos creëren met geen ander doel dan om land of lokale overheid onbestuurbaar te maken.
Gelukkig zijn er meer politici die er naar steven dat de bevolking (1 Tim. 2: 2b) een rustig en stil leven mag leiden. En voor ons als gelovigen geldt dat wij God daarom mogen vragen.
Maar ook dan kan het gebeuren dat je toch in chaos en onrust terecht komt. We zien dat bijvoorbeeld in de geschiedenis van Abram in Genesis 13: 2 – 18. De geschiedenis van Abram en Lot:
Abram komt terug uit Egypte. Daar heeft hij een scheve schaats gereden door tegen de farao te liegen dat Sarai niet zijn vrouw is. Abram keert vervolgens terug naar de plek in Kanaän waar hij vandaan kwam en waar hij opnieuw God aanbidt. Abram is rijk en bezit veel vee, zilver en goud. Lot, zijn neef, gaat met Abram mee. Ook hij bezit schapen, runderen en tenten. Samen hebben ze zoveel vee, dat de dieren niet genoeg eten kunnen vinden op het land. De herders van Abram en die van Lot beginnen er ruzie over te maken. Bovendien wonen er ook nog andere mensen – Kanaänieten en Ferezieten – in het land. Op een dag zegt Abram tegen Lot: laten wij en onze herders toch geen ruzie maken. We zijn immers familie. Het is beter dat we uit elkaar gaan. Als jij naar links gaat, ga ik naar rechts, en andersom.
Lot kijkt om zich heen en ziet dat het land langs de Jordaan en prachtig bij ligt. En dus verkiest hij dat.
Zo gaan Abram en Lot uit elkaar. Abram blijft wonen in Kanaän. Lot zoekt een woonplaats bij de steden in de Jordaanstreek.
En dan zegt God tegen Abram: kijk eens in alle richtingen om je heen: alle land wat je ziet zal ik aan jou en je afstammelingen geven. Je zal zoveel nakomelingen op aarde krijgen als er zand is op de wereld.
Dan zet Abram zijn tent op bij Mamre. En bouwt daar een altaar voor God.
Abram doet niks verkeerd bij zijn terugkeer uit Egypte. Hij brengt God offeranden. En toch loopt het mis. Abram en Lot hebben met z’n tweeën zoveel vee dat hun herders ruzie maken over de weidegronden. Een slechte zaak natuurlijk: het biedt de Kanaänieten en Ferezieten de kans om hen beiden tegen elkaar uit te spelen.
Ook wij christenen moeten uitkijken om niet onze geschillen ongecontroleerd uit te spelen. Er zijn gevallen bekend waar een werkelijk belachelijk voorval tijdens een kerkelijk diner tot een grote kerkscheuring leidde. Alle kranten berichtten daarover. Tot grote beschaming van dat kerkgenootschap.
Maar hoe los je geschillen dan wel op? Abram verkoos om de meest wijze persoon te zijn. Hij vocht niet voor zijn eigenbelang en zag af van zijn recht als pater familias. Abram betoonde zich onpartijdig, vredelievend en genereus! Hij wist te (Rom. 12: 2): toetsen wat de wil van God is, het goede en welbehaaglijke en volmaakte.
Abram offerde zijn rechten op ( en herhaalde zo een houding nog eens toen hij Isaäk zijn zoon offerde). Abram weet van loslaten. Van het bestuur overlaten aan God.
Lot steekt anders in elkaar. Net als Eva (Gen 3: 6) kijkt ook Lot en ziet de prachtige Jordaan vallei. En hij wil die hebben, zoals Eva de “appel” wilde. Lot handelt uit louter materiële motieven. Hij eist alles voor zichzelf op. En hij verhuist naar een zeldzaam zondig gebied.
En dan praat God met Abram. Hij die bereid was alles af te staan wordt de stamvader van het Joodse volk. En Abram bouwt God weer een altaar. Zo hij was begonnen (vers 4) zo eindigt hij (vers 18): met een altaar. Waar hij God aanbidt en dankbaar is.
Bij conflicten hebben ook wij twee keuzes. Gaan voor eigen gelijk en dat binnenhalen, koste wat het kost. Of wijsheid betrachten, de vrede bewaren en de gezindheid van Jezus Christus weerspiegelen.